Мавлуди Исо то ҳол ба назар мерасад, аммо ҳеҷ гоҳ барвақт нест, ки фармоиш додани чизи нав барои ба даст овардани саҳми бозор ё дар бораи тӯҳфаҳо барои кормандони худ, аъзоёни оила, дӯстон, шарикон, хусусан агар ҳамаи онҳо ҷойҳои гуногун ва манфиатҳои гуногун дошта бошанд. Агар шумо ҳамон касе бошед...
Бештар